เรามีหน้าที่บอก ส่วนเขาจะทำตามหรือไม่เป็นสิทธิ์ของเขา

เหมือนอาหารเจ้านี้อร่อย เราก็ชวนก็บอกคน บางทีเขาก็มาทานบางทีก็ไม่มา

ใครจะมาทานก็แล้วแต่เขา เช่นเดียวกัน เราก็บอกคนไปเรื่อยๆโดยไม่คาดหวัง

เพราะถ้าคาดหวังความทุกข์อันเกิดจากความอยากจะให้เป็นได้ดั่งใจ จะเกิดขึ้น

ท้อแท้ว่าเราอุตส่าห์บอกสิ่งดีๆทำไมไม่เชื่อ



อย่าลืมว่าปฏิบัติอยู่ตรงไหนก็ทำได้ถึงเขาไม่มาก็เตือนให้นำการดูจิตปฏิบัติและแผ่เมตตาไปใช้ในชีวิตประจำวัน พอเขาเห็นประโยชน์เขาก็จะพอใจทำเอง



ที่สำคัญเราบอกเขาเพื่อเตือนตัวเราเองให้ปฏิบัติ ไม่ใช่หงุดหงิดที่เขาไม่เชื่อเรา

พอเรามีความสุข และแผ่ความสุขจากจิตที่ผ่องใสไปให้คนรอบข้างผ่านไปทางคำพูดและการกระทำ กระแสความสุขของเรามีกำลังคนเขาก็ค่อยตามมาเองเพราะคนทุกคนต้องการความสุข



ให้เจริญในธัมม์ พระธัมม์นำทาง



พระอาจารย์สุรพจน์ สัท์ธาธิโก