ฐานจิตฐานเดียว ?

พระอาจารย์ สุรพจน์ สัทธาธิโก ::

เราดูจิตในฐานทั้ง4  อยู่ที่กลางทรวงอกเพราะเป็นที่รวม

จะเป็นการเห็นกระแสความไม่เที่ยง เกิดดับ ถอนความรู้สึกเป็นเราออกตลอด

จะรู้สึกถึงกระแสที่ไม่ยินดียินร้าย สงบภายในโดยไม่ตั้งเงื่อนไข คาดหวังว่าต้องการสงบ

เรียกว่า .. อยู่ในฐานกายในกาย เวทนาในเวทนา จิตในจิต ธัมม์ในธัมม์

เช่น...เวลาฟังหรือพูดคุยเดินไปมาเผลอบ่อย

เราก็มาที่ ฐานกายในกาย โดย เรารู้สึกตัวเบาๆ ที่ร่างกายข้างนอก แต่สังเกตกระแสกายในที่กลางทรวงอก

หรือนั่งอยู่. หรือฟังคนพูดอยู่หงายมือไว้ ลองเคลื่อนไหวนิ้วมือ เช่นนิ้วชี้เบาๆ เคลื่อนประมาณ 1ซม. แต่สังเกตเข้าภายใน

พอรู้สึกได้ ก็เคลื่อนแค่ ครึ่งซม. แค่ 1 มม.แล้วสังเกตภายใน

.. กายนอกเเคลื่อนอย่างไร กายในก็เคลื่อนแบบนั้น

แล้วลองสังเกตเวลาฟังคนพูดจะฟังสบายขึ้น ฟังง่ายขึ้น ทดสอบและดูผลได้เลย. แต่ทำด้วยความนุ่มนวลและไม่คาดหวังใดๆ

นี่เรียกว่าปฏิบัติใน ฐานกายในกาย

แต่ถ้าดูผัสสะ อันทำให้เกิดเวทนา

รู้สึกกระแสมือที่ติดกัน หรือกระแสกระทบ.. รู้สึกข้างนอกแต่ดูอยู่กระแสเข้าเข้าภายใน เป็น ฐานเวทนาในเวทนา

แต่พอเราอาศัย ร่างกาย ในฐานกายในกาย. อาศัยผัสสะใน ฐานเวทนาในเวทนา.  กระแสจะละเอียดเข้าสู่ ฐานจิตในจิต

หรือ เราสูดหายใจยาวๆก็ประคองเข้าสู่ ฐานจิตในจิต เห็นการเกิดดับเป็นภายใน

เหมือนกัน แต่สูดลมหายใจเหมือนไปพักผ่อนทะเลด้วยความรู้สึกนุ่มนวลสบายๆ

เเละเมื่อดูไปตามฐาน สภาวธัมม์ต่างๆจะเกิดขึ้น ทุกรูปแบบ .. จะอึดอัด ความคิด เรื่องราวจะคุ้ยขึ้นมา.

ให้เห็นว่า สิ่งที่เกิดขึ้นนี่คือสภาวธัมม์ บังคับไม่ได้ นั่นไม่ใช่เรา ไม่ใช่เรา

อึดอัด เราคิด เราโกรธ เราฟุ้งซ่าน เราสงบ เราไม่สงบ. เราก้าวหน้า เราไม่ก้าวหน้า ประคองจิตและกระจ่างในสภาวธัมม์ที่เกิด และ ดับไป

เข้าสู่ฐานธัมม์ในธัมม์

เมื่อภายในถอนความยินดี ยินร้ายออกไป. ภายในผ่องใส

ให้น้อมแผ่เมตตา ”ให้มีความสุข” เบาๆ สบายๆ ที่จิตไปเสมอๆ

จิตจะตั้งมั่นได้อย่างรวดเร็ว ปัญญากับเมตตาจะเดินไปคู่กัน

เวลาติดต่อคนภายนอกจะเป็นกระแสที่มีความสุข

ไม่ไปทรงกระแสเฉยๆเวลาอยู่ภายนอก จะทำให้ปฏิบัติ และอยู่ภายนอกสบายขึ้น