สภาวะจากการปฏิบัติ

ในการดูจิต ทุกอิริยาบถ เดิน ยืน นั่ง นอน สภาวธรรมมันต่างกันไปโดยสังเกตได้

เช่น เดิน ผมรู้สึกถึงก้อนน้ำแข็งที่กลางหน้าอก

กับเหมือนมีอะไรเจ็บๆทิ่ม เวลานั่ง เหมือนขนลุกตลอดเวลา

เวลานอน คันยุบยับ กายสั่นๆ ไฟฟ้าช็อต แบบนี้ มันมีเหตุผลหรือไม่ครับ

--------------------------------

พระอาจารย์สุรพจน์ สัทธาธิโก (www.thammatipo.com)

ดูจิตไปทุกอิริยาบถ มีความเพียรต่อเนื่อง สภาวธัมม์ก็จะเปลี่ยนไปตลอดเวลา

อาการที่เกิดขึ้น แสดงให้เห็นว่า สภาวธัมม์กำลังเดินตัวไปต่อเนื่อง

เป็นกระแสสภาวธัมม์เชื่อมโยงตลอดทุกอิริยาบถ

เราถึงรู้สึกถึงสภาวะต่างๆที่เกิดขึ้น .. เดินรู้สึกถึงก้อนน้ำแข็ง กลาง.อก ...

นั่ง มีอะไรมาทิ่ม ขนลุก นอนคันยุบยับ กายสั่น ไฟฟ้าช็อต...

ลองสังเกตสภาวะ ที่เกิด ...มันกำลังแสดงการเกิดดับทั้งร่างกาย

ภายนอกและจิตภายใน แต่เราเรียกว่า คันยุบยับ มันคือการเกิด ดับถี่ๆที่ร่าง

หรือเจ็บ เหมือนอะไรทิ่ม เหมือนไฟช็อตมันคือการเกิดดับแปล๊บๆ

กายสั่น .. มันก็คือ การเกิดดับที่สะเทือนมาที่ร่างกาย

หรือเหมือนก้อนน้ำแข็งก็คือกระแส เกิดดับเป็นไอเย็นแผ่มาจนเป็นก้อน

ขนลุก.. วึ้บที่ร่างกายก็มีกระแสเกิดดับ สะเทือนออกไป

... พอเราทิ้งภาษาพูดออกไป(เอาเสียงที่พูดออกไป คันยุบยับ เจ็บแปล็บๆ)

มันจะเจอต้นกำเนิดเดียวกัน คือการเกิดดับ แต่แปลงรูปร่างเป็นสิ่งต่างๆ

แต่ที่อาจต่างกันคือ บางครั้ง สภาวะอาจจะลึกขึ้น

เวลานั่ง หรือนอน ที่ไม่เกาะร่างกาย...

แต่ก็ส่งเสริมซึ่งกันและกันทั้งยืน เดิน นั่ง นอน

เรียกว่า สภาวธัมม์ มันกำลังแสดงสัจธัมม์ให้เห็นในทุกอิริยาบถ

ให้เห็นความเปลี่ยนแปลง ( ไม่เที่ยง)ให้เห็นตลอด

คงอยู่สภาพเดิมไม่ได้(เป็นทุกข์)

และบังคับมันไม่ได้(อนัตตา)

พออะไรเกิดขึ้นก็นิ่งเข้าสู่สัจธัมม์ที่เขากำลังแสดงให้เห็นว่า

“สภาวธัมม์ทั้งปวงล้วนมิควรยึดมั่น”

ถอนความเป็นเรา ของเราออกแม้ในสภาวะทั้งปวง

ที่เกิดขึ้นมีแต่สิ่งใดสิ่งหนึ่งที่เกิด แล้วดับไปเป็นธรรมดาตลอดเวลา