ปริยัติ กับ ปฏิบัติ

บางทีปริยัติ กับ ตำราทั้งหลายทำให้ผมสับสน

ผมจึงเลือกที่จะอยู่กับการดูจิต รู้สึกในปัจจุบันขณะ และไม่ใช้สมองคิดในขณะปฎิบัติ แต่ใช้ความรู้สึกปัจจุบันแทน อยากให้พระอาจารย์แนะนำครับว่าที่ทำ แค่นี้ใช่ไหมครับ แค่ดูจิตกลางหน้าอก ไปเรื่อยๆ

------------------------

พระอาจารย์ สุรพจน์ สัทธาธิโก (www.thammatipo.com)

พระพุทธองค์ตรัสว่า “ ธัมม์ทั้งปวงรวมลงที่จิต ..”

“ผู้ใดตามรักษาจิต ผู้นั้นย่อมพ้นจากบ่วงมารได้”

ดังนั้น เราเรียนรู้ปริยัติ คือคำสอน เพื่อเข้าสู่ภาคปฏิบัติที่จิตภายใน

ซึ่งมีอริยมัคค์คือ ศีล-สมาธิ-ปัญญา รองรับ

ไม่ให้จิตกลิ้งตกไปในวังวนแห่งอารมณ์ เรื่องราวทั้งหลายอันไม่มีวันจบ.

ในหัวสมองมันหาทางคิด...

ด้วยความไม่รู้ ไม่เห็นตามจริง

จึงสร้างเงื่อนไข สร้างบ่วง อันเป็นเครื่องผูกจิต..

สร้างตัวตนขึ้นจากความหลงผิด

..ทุกข์อันเป็นผลจึงเกิดตามมา

เมื่อดูจิต จิตจะมีมหาสติ..

ดูไป ดำเนินไป ระลึกไป..ในฐานทั้ง4

ถอนความเป็นเรา..ของเรา หลุดพ้นจากบ่วงมารได้

ดังนั้นขณะที่อ่านคำสอน ก็เรียกว่าศึกษาปริยัติ

เพียงเพื่อปฏิบัติ

และเมื่อผลจากการปฏิบัติเกิดขึ้น

ย่อมเห็นด้วยตนเอง และสามารถบอกผู้อื่นได้

เรียกว่าทำประโยชน์ตนประโยชน์ผู้อื่น

ถึงพร้อมด้วยความไม่ประมาท

เจริญในธัมม์