ถูกต้อง .. สมมุติว่าอย่างนี้นะ

ตา .. มองอาตมาปกติ มองพระอาจารย์ มองใคร.. ให้สังเกตดู ปกติเรามีสมาธิ ถูกไหม?

จะทำงาน เรียนหนังสือ หรือปฏิบัติธัมม์ทั่วไป เรามีสติ สมาธิ แต่เรากระโจนออกมาข้างนอก

เหมือนอยู่ที่ประชุม เราพุ่งไปที่ห้วข้อการประชุม คนโน้น คนนี้ เพราะ..ตั้งใจฟัง เหมือนตั้งในเรียน เราพุ่งออกไป นี่เรียกว่า มีสติ สัมปชัญญะ แต่กระโจนออกไปข้างนอก

กระโจนไปไหน ? กระโจนไปในสิ่งที่ชอบ

ผลที่ตามมาตรงกันข้าม คือ เมื่อกระโจนไปในสิ่งที่ชอบ ข้างในก็จะมีความดิ้นรน เพื่อที่จะได้ในสิ่งที่เราชอบ พยายามที่จะดึงให้ได้ ความคิดเลย .. คิดไม่เลิก เพราะพยายามที่จะดึงให้ได้ ..ดั่งใจอยาก

พอไม่ได้ .. ก็บังคับ พยายามจะบังคับ ให้ได้ดั่งใจ ข้างในบังคับไม่ได้ ก็บังคับด้วยคำพูด

เหมือนเด็กๆ ทำไมร้องไห้ อยากได้ของ บอกให้พ่อแม่ซื้อ พอไม่ซื้อให้ ก็ลงไปนอนดิ้นที่พื้น เรียกว่า พยายามจะบังคับให้ได้ดั่งใจ

เพราะอะไร .. เพราะเห็นของเล่นที่ชอบ เรียกว่ากระโจนไปในสิ่งนั้นแล้ว กระโจนปุ๊บ ความดิ้นรนก็จะเกิดขึ้น ความคิดก็เลยคิด คิดเสร็จก็ออกมาเป็นคำพูด และการกระทำ

เรียกว่า ดิ้นรน เพราะต้องการของที่ชอบ .. มันก็จะอึดอัดในสิ่งที่ .. ไม่ชอบ คือ พ่อแม่ไม่ให้ ... ยอมไหม? ไม่ยอม มันอึดอัด เพราะกระโจนไปในสิ่งที่ชอบ จึงอึดอัดในสิ่งที่ไม่ชอบ

คราวนี้ สิ่งที่ไม่ชอบ .. เราไม่ชอบ ก็จะผลัก .. ไม่เอา .. พ่อแม่บอกให้ทำอย่างนี้ .. ไม่เอา ไม่ทำ.. จะผลัก ให้พูดดีๆ ก็พูดไม่ดี เห็นไหม? มันจะผลัก พอจะผลัก มันก็ดิ้นรน แล้วก็จะคิด คิด คิดไม่เลิก

ของที่ชอบ เราจะดึงเข้ามา แล้วมาไหม? ไม่มา ของที่ไม่ชอบ เราจะผลักออกไป แล้วมันไปไหม? .. ไม่ไป

เพราะฉะนั้นข้างในก็ดึงไปดึงมา ผลักไปผลักมา เราก็เลยรู้สึกว่า เหนื่อย ทั้งที่ทำอะไรหรือเปล่า.. ไม่ได้ทำอะไรเลย แต่เหนื่อย เพราะข้างในมันดิ้นอยู่

คราวนี้สังเกตว่า เราอึดอัด แต่เราจะไปแก้ไขตัวอึดอัด .. แต่จริงๆแล้วมันเป็นผล

พระพุทธเจ้าตรัสว่า เวลาทุกข์ให้กำหนดรู้ ว่าตอนนี้อึดอัดนะ ก็อึดอัด โกรธแล้วนะ ..โกรธก็โกรธ .. น้อยใจ เสียใจ ก็รู้ไว้

แต่เวลาละ ให้ละต้นเหตุ ต้นเหตุคืออะไร ตัณหาคือความดิ้นรน เป็นเหตุให้เกิดทุกข์

พอเราอยู่ที่จิต ที่กลางหน้าอกบริเวณลิ้นปี่ตรงนี้ ไปตลอดเวลา เรียกว่าเรามีสัมปชัญญะ ไม่ใช่มีแค่สติ

สังเกตดูว่า มันไม่กระโจนไปในสิ่งที่ชอบ จึงไม่อึดอัด ในสิ่งที่ไม่ชอบ ข้างในเลยไม่ดิ้นรน พอไม่ดิ้นรน ข้างในมันก็ดับ ทุกข์ทั้งหลายก็ดับ นิพพานเป็นสุขอย่างยิ่งอยู่ข้างใน เพราะหลุดออกจาก.. ทั้งชอบและไม่ชอบ เรียกว่า ทางสายกลาง ไม่ได้ติดในชอบใจ จึงไม่อึดอัดในสิ่งที่ไม่ชอบใจ

แต่ชอบกับไม่ชอบมีอยู่ไหม ก็มีอยู่ แต่ไม่ดิ้นรน ข้างในก็สงบอยู่ ..